Intencje na Mszę św. w środę 29.III - Solec

Zmarli w roku 2022 – 2023

Intencje na Mszę św. w środę 29.III.2023 g. 18.00 – Solec
(Baba, Bronisław, Krzykosy, Młodzikowo, Młodzikowice, Przymiarki, Solec, Sulęcin)

Za + Edwarda Fiołkę – bratowej Bronisławy z rodz.
+ Eugenię Kołata – od szwagra Stanisława Matysiaka;
+ Zbigniewa Kaczmarka – od rodz. Grewlingów ze Śremu, Sulęcina, Słupi Wlk. i rodz. Jaśkowiaków;
+ Zygmunta Chwiołkę – od rodz. Litewków z Franklinowa;
+ Janinę Kaźmierczak – od rodz. Gaców;
+ Czesława i Mariannę Kasperskich – ;
+ Juraja Hubę – ;

Niedziela Słowa Bożego 22.01.2023 - Tydzień Ekumeniczny - III niedz. zwykła

Dziś po raz czwarty obchodzimy w Kościele Niedzielę Słowa Bożego, ustanowioną przez papieża Franciszka we wrześniu 2019 r. listem apostolskim Aperuit illis.

Papież napisał w nim m.in.: "Ustanawiam III Niedzielę Zwykłą w ciągu roku jako poświęconą celebracji, refleksji oraz krzewieniu Słowa Bożego. Staje się ona odpowiednim momentem tego okresu roku, w którym jesteśmy wezwani do wzmocnienia więzi z wyznawcami judaizmu oraz do modlitwy o jedność chrześcijan. Nie jest to przypadek: celebrowanie tej Niedzieli wyraża charakter ekumeniczny, ponieważ Pismo Święte wskazuje tym, którzy się w nie wsłuchują, drogę do przebycia, aby dojść do trwałej i autentycznej jedności".

LIST APOSTOLSKI
W FORMIE MOTU PROPRIO

OJCA ŚWIĘTEGO
FRANCISZKA

"APERUIT ILLIS"

W KTÓRYM USTANAWIA
NIEDZIELĘ SŁOWA BOŻEGO

1. «Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma» (Łk 24, 45). To jeden z ostatnich gestów, jakie uczynił Zmartwychwstały Pan, zanim wstąpił do nieba. Objawia się Uczniom, gdy są zgromadzeni, łamie z nimi chleb i otwiera ich umysły, aby pojęli Pismo Święte. Tym ludziom, wystraszonym i rozczarowanym, objawia sens tajemnicy paschalnej: a mianowicie, że to według odwiecznego planu Ojca, Jezus musiał cierpieć i powstać z martwych, aby ogłosić nawrócenie i przebaczenie grzechów (por. Łk 24, 26.46-47). Obiecuje On również uczniom Ducha Świętego, który da im siłę do bycia świadkami tej Tajemnicy zbawienia (por. Łk 24, 49).

Relacja pomiędzy Zmartwychwstałym, wspólnotą wierzących oraz Pismem Świętym jest ekstremalnie życiodajna dla naszej tożsamości. Bez Pana, który nas wprowadza, niemożliwe jest zrozumienie głębokości Pisma Świętego. To działa również w drugą stronę: bez Pisma Świętego, wydarzenia z Misji Jezusa oraz Jego Kościoła w świecie są niemożliwe do odczytania. Słusznie św. Hieronim mógł napisać: «Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa» (In Is., Prolog: PL 24, 17).

Odwiedziny kolędowe 2023

W roku 2023, podobnie jak w ubiegłym, ze względu na niepewną sytuację epidemiczną, nie będzie tradycyjnych odwiedzin kolędowych.
Nie chciałbym z powodu kolędy nikogo narazić na ciężką chorobę, zwłaszcza osoby starsze.
Zamiast tego w styczniu w kościele będą odprawiane Msze św. w intencji mieszkańców poszczególnych tras kolędowych.
Oczywiście jest możliwość indywidualnej kolędy, po uprzednim ustaleniu terminu.

Martyrologium Kościoła Rzymskiego na dzień 25 grudnia

Dnia ósmego przed kalendami styczniowymi,
- w roku 5199 od stworzenia świata, gdy Bóg „na początku stworzył niebo i ziemię”;
- w roku 2759 po potopie;
- w roku 2015 po narodzeniu Abrahama;
- w roku 1510 po wyprowadzeniu ludu izraelskiego pod wodzą Mojżesza z niewoli egipskiej;
- w roku 1032 od czasu, gdy Dawid został namaszczony na króla;
- w 65 tygodniu lat według proroctwa Daniela;
- w 194 olimpiadzie według kalendarza greckiego;
- w roku 752 od założeniu miasta Rzymu;
- w 42 roku panowania Oktawiana Augusta, gdy na całym świecie pokój zapanował;
- w 6 okresie historii świata;
Zechciał Jezus Chrystus, przedwieczny Bóg i przedwieczny Ojca Syn, uświęcić świat przez swoje błogosławione Przyjście.
Był On poczęty z Ducha Świętego i po upływie dziewięciu miesięcy narodził się jako człowiek w Betlejem Judzkim z Maryi Panny.
Święcimy Narodzenie Pana naszego, Jezusa Chrystusa według ciała.

„Słowo (…) przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym, jednak którzy Je przyjęli, dało Moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym którzy wierzą w Imię Jego. (…)
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy”. (Ewangelia wg św. Jana 1,11-14)

Treść objawień Matki Bożej w Fatimie w 1917 r.

Treść objawień Matki Bożej w Fatimie w 1917 r. na podstawie "Wspomnień Siostry Łucji" - tekst zatwierdzony przez Biskupa diecezji Leiria Fatima, grudzień 2002

III. 13 lipca 1917 - trzecie objawienie się Matki Bożej

13 lipca 1917 r. krótko po naszym przybyciu do Cova da Iria do dębu skalnego, gdy odmówiliśmy różaniec z ludźmi licznie zebranymi, zobaczyliśmy znany już blask światła, a następnie Matkę Boską na dębie skalnym.

- „Czego sobie Pani ode mnie życzy?" - zapytałam.
- „Chcę, żebyście przyszli tutaj 13 przyszłego miesiąca, żebyście nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Boskiej Różańcowej, dla uproszenia pokoju na świecie i o zakończenie wojny, bo tylko Ona może te łaski uzyskać".
- „Chciałabym prosić, żeby Pani nam powiedziała, kim jest i uczyniła cud, żeby wszyscy uwierzyli, że nam się Pani ukazuje".
- „Przychodźcie tutaj w dalszym ciągu co miesiąc! W październiku powiem, kim jestem i czego chcę, i uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli".

Potem przedłożyłam kilka próśb, nie pamiętam, jakie to były. Przypominam sobie tylko, że Nasza Dobra Pani powiedziała, że trzeba odmawiać różaniec, aby w ciągu roku te łaski otrzymać. I w dalszym ciągu mówiła:
- „Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza gdy będziecie ponosić ofiary: O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, za nawrócenie grzeszników i za zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi".

Przy tych ostatnich słowach rozłożyła znowu ręce jak w dwóch poprzednich miesiącach. Promień światła zdawał się przenikać ziemię i zobaczyliśmy jakby morze ognia, a w tym ogniu zanurzeni byli diabli i dusze w ludzkich postaciach podobne do przezroczystych, rozżarzonych węgli, które pływały w tym ogniu. Postacie te były wyrzucane z wielką siłą wysoko wewnątrz płomieni i spadały ze wszystkich stron jak iskry podczas wielkiego pożaru, lekkie jak puch, bez ciężaru i równowagi wśród przeraźliwych krzyków, wycia i bólu rozpaczy wywołujących dreszcz zgrozy. (Na ten widok musiałam krzyczeć «aj», bo ludzie to podobno słyszeli.) Diabli odróżniali się od ludzi swą okropną i wstrętną postacią, podobną do wzbudzających strach nieznanych jakichś zwierząt, jednocześnie przezroczystych jak rozżarzone węgle.

Oktawa Bożego Ciała, uroczystość Najśw. Serca Pana Jezusa i wspomn. Niepokalanego Serca Maryi

Oktawa Bożego Ciała

Naszą wdzięczność Panu Jezusowi za ustanowienie Eucharystii i Jego trwanie pośród nas w Najświętszym Sakramencie wyrażamy przez osiem dni - oktawę - uczestnicząc we Mszach św. i procesjach eucharystycznych. Serdecznie zapraszam na Mszę św. w oktawie Bożego Ciała o g. 18.00.

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa powstało w związku z objawieniami, jakie miała francuska zakonnica siostra Małgorzata Maria Alacoque (1647-1690), z zakonu sióstr wizytek w miejscowości w Paray-le-Monial koło Lionu w latach 1673-1675.

W piątek po oktawie Bożego Ciała, 10 czerwca 1675 roku nastąpiło ostatnie wielkie objawienie. Kiedy siostra Małgorzata klęczała przed tabernakulum w czasie nawiedzenia Najśw. Sakramentu, ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i powiedział:
"Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia".
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.

Wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi

Niepokalane Serce Maryi ukazuje nam najdoskonalszą odpowiedź człowieka - Maryi - na objawioną nam miłość Bożą.
Choć nigdy nie dorównamy świętości Maryi, to jednak jej serce przypomina nam, że Bóg powołuje każdego człowieka do prawdziwej świętości. Możemy ją osiągnąć przez ufną współpracę z udzielaną nam przez Boga w sakramentach świętych łaską uświęcającą.

POMOC DLA UKRAINY - świetlica wiejska w Solcu

W świetlicy wiejskiej w Solcu, przy ul. Głównej można składać dary rzeczowe dla walczącej z agresją państwa rosyjskiego Ukrainą.

Jako dary można składać:
- suchy prowiant;
- ubrania czyste, do użytku (mogą być używane ale czyste);
- koce;
- środki higieny;

Dary można składać od poniedziałku do soboty bieżącego tygodnia 28.02-05.03.2022 w godzinach:
- poniedziałek: 11.00-18.00;
- wtorek - piątek: 8.00-18.00;
- sobota: 8.00-14.00.

Kiedy można odmówić pogrzebu kościelnego?

Głos Powiatu Średzkiego
Szanowna Redakcjo!

W numerze 1 z 12.01.2022 ukazał się artykuł pt. „Zamknięto kaplicę, pogrzebu odmówiono. Tak pożegnano społecznika” oraz w numerze 2 z 19.01.br artykuł „ Zamiast ustaleń… następny konflikt?”
Relacja z pogrzebu śp. Jerzego Dominika, społecznika, człowieka zasłużonego zwłaszcza dla mieszkańców Pięczkowa, z pewnością zbulwersowała czytelników Głosu PŚr i zapewne spowodowała współczucie dla najbliższej rodziny zmarłego rozżalonej, że ich ojciec nie miał godnego swoich zasług pogrzebu.
Także drugi artykuł „Zamiast ustaleń … następny konflikt?” nie przynosi wyjaśnienia i uspokojenia sytuacji, lecz zaskoczenie z treści rozmowy w Kurii gnieźnieńskiej gdzie przy okazji sprawy bulwersującego pogrzebu mówiono o przekazaniu kaplicy w Pięczkowie na własność parafii w Orzechowie.
Ponieważ w pierwszym artykule jestem wymieniony i relacjonowana jest moja rozmowa telefoniczna z panią Magdą – córką zmarłego, dlatego proszę o opublikowanie mojego wyjaśnienia dotyczącego tej sprawy. W zamieszczonych artykułach brakuje także wyjaśnienia, co na temat sprawowania pogrzebu kościelnego stanowi Kodeks Prawa Kanonicznego.
Po ludzku rozumiem żal najbliższej rodziny, ponieważ sam przeżywałem śmierć swojego ojca, gdy miałem 22 lata i matki, gdy byłem już znacznie starszy – zawsze jest to jednak bolesne przeżycie i każdy chce, żeby ostatnie pożegnanie ukochanej osoby było jak najgodniejsze. Jednakże osobiste przekonanie nie oznacza, że nasze odczucia są w pełni słuszne, a nasze oczekiwania są zgodne z obowiązującym prawem.
Prawo reguluje nasze życie, zarówno w sprawach świeckich jak i kościelnych.
Boleśnie się o tym przekonujemy wtedy, gdy dochodzi do naszego konfliktu z prawem. Zapewne najczęściej, gdy jako kierowcy przekraczamy przepisy prawa drogowego i zostajemy ukarani mandatem.
Prawo reguluje jednak dużo więcej aspektów naszego życia i niektórych możemy nawet nie być świadomi. Dlatego już starożytni Rzymianie ustanowili następujące reguły dotyczące prawa i jego stosowania:
- „Prawo twarde ale prawo”;
- „Nieznajomość prawa nie zwalnia nikogo z obowiązku jego przestrzegania”;
- „Nikt nie może być sędzią w swojej własnej sprawie”;
- „Aby wydać wyrok, trzeba wysłuchać także drugą stronę sporu”.

Zakończenie Nawiedzenia Ikony Matki Bożej Jasnogórskiej w Archidiecezji Poznańskiej - 8-9.I.2022

Słowo Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego
przed zakończeniem peregrynacji Matki Bożej
w znaku Ikony Jasnogórskiej w Archidiecezji Poznańskiej

Umiłowani Archidiecezjanie!
Dokładnie 18 maja 2019 roku powitaliśmy bardzo uroczyście kopię Cudownej Ikony Jasnogórskiej w naszej archidiecezji i tym samym rozpoczęliśmy błogosławiony czas nawiedzenia Matki Bożej we wszystkich parafiach Archidiecezji Poznańskiej, któremu towarzyszyło hasło: „Z Maryją w nowe czasy”.
Nie spodziewaliśmy się wówczas, że ten święty czas zostanie naznaczony i dotknięty wybuchem pandemii koronawirusa, która w sposób diametralny zmieniła nasze funkcjonowanie, dotknęła nas bólem i cierpieniem spowodowanym śmiercią wielu ludzi, w tym naszych bliskich, krewnych i znajomych.
Byliśmy zmuszeni kilka razy zawiesić czas peregrynowania Matki Bożej. Było to spowodowane troską o zdrowie i życie wiernych i kapłanów oraz solidaryzowaniem się z wszystkimi, którzy zostali dotknięci zakażeniem, pobytem w szpitalu i znacznymi restrykcjami.
Pan Bóg pozwolił nam dokończyć nawiedzenie. Matka Boża w znaku Ikony Jasnogórskiej odwiedziła wszystkie 415. parafii naszej archidiecezji, kościoły rektoralne, męskie i żeńskie domy zakonne oraz więzienia w Rawiczu, Wronkach i Poznaniu.
Pragnę serdecznie podziękować wszystkim wiernym, siostrom zakonnym, kapłanom diecezjalnym i zakonnym za modlitwę, trwanie przy Jezusie i Jego Matce w wielu godzinach czuwania, za liczny udział we Mszach Świętych powitania oraz nocnych pasterkach we wspólnotach parafialnych i zakonnych, za przepiękne dekoracje i wielkie świadectwo wiary, którego nieustannie byliśmy świadkami.
W sobotę i niedzielę, dnia 8 i 9 stycznia 2022 roku uroczyście pożegnamy Ikonę Jasnogórską, która następnie rozpocznie nawiedzenie w Archidiecezji Gnieźnieńskiej.

Boże Narodzenie w liturgii i tradycji

Uroczystość Bożego Narodzenia wywodzi swój początek z Jerozolimy. Ustalił się tam zwyczaj, że patriarcha udawał się z Jerozolimy w procesji do Betlejem, odległego o ok. 8 km. W Grocie Narodzenia odprawiał w nocy Mszę świętą.

W Rzymie święto Bożego Narodzenia dnia 25 grudnia obchodzono od wieku IV. Kronikarz rzymski, Filokales, w swoim kalendarzu pod rokiem 354 zaznacza: Natus Christus in Betleem Judeæ (Narodził się Chrystus w Betlejem Judzkim). Z tego także czasu mamy fragment homilii papieża św. Liberiusza (+ 366) na Boże Narodzenie. Najdawniejsza wzmianka o tym święcie w Kościele syryjskim pochodzi od św. Jana Chryzostoma. W swoim kazaniu z dnia 25 grudnia 380 roku tenże święty jako młody wówczas kapłan oznajmia wiernym z radością, że po raz pierwszy będzie w antiocheńskiej katedrze obchodzone to święto. Z tej właśnie uroczystości zachowało się jego kazanie.
W tymże wieku IV uroczystość Bożego Narodzenia spotykamy w Jerozolimie, w Antiochii, w Konstantynopolu, w Rzymie i w Hiszpanii.

Po Mszy świętej, odprawionej w Betlejem o północy, powracano do Jerozolimy i odprawiano drugą Mszę świętą w godzinach porannych w kościele Zmartwychwstania Pańskiego. Wreszcie, aby dać pełny upust radości, odprawiano w godzinach południowych trzecią Mszę świętą w kościele katedralnym. W Rzymie zwyczaj ten znany był już za czasów papieża św. Grzegorza I Wielkiego (+ 604). Odprawiano tam nocą pasterkę przy żłóbku Chrystusa w bazylice Matki Bożej Większej; drugą Mszę świętą w godzinach porannych w kościele Zmartwychwstania, gdzie miał rezydencję swoją przedstawiciel cesarza wschodniego; trzecią zaś koło południa w bazylice św. Piotra.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa nabożeństwa nocne należały do stałej praktyki Kościoła. Pamiątką jest dzisiejsza Pasterka. Już pierwsze słowa inwitatorium wprowadzają nas w nastrój tajemnicy: "Chrystus narodził się nam. Oddajmy Mu pokłon". Nie mniej radosnym akordem brzmią czytania i responsoria. Kościół wyraża tak wielką radość z narodzenia Pana Jezusa, że przez osiem dni (oktawa) obchodzi tę uroczystość. To jedna z dwóch istniejących w obecnym kalendarzu liturgicznym oktaw - drugą jest Oktawa Wielkanocy.