LIST PASTERSKI ARCYBISKUPA POZNAŃSKIEGO NA WIELKI POST ROKU PAŃSKIEGO 2019 (Po stronie Światła)

LIST PASTERSKI
ARCYBISKUPA POZNAŃSKIEGO
NA WIELKI POST ROKU PAŃSKIEGO 2019
(Po stronie Światła)



Umiłowani Bracia i Siostry, drodzy Archidiecezjanie!

1. Przemienienie Chrystusa

Druga niedziela Wielkiego Postu nazywana jest niedzielą Przemienienia Chrystusa. Dzisiejsza liturgia zachęca nas do wejścia ze Zbawicielem na „górę”, do modlitwy
i kontemplacji chwalebnego światła Boga na Jego ludzkim obliczu. Wydarzenie przemienienia Chrystusa zawiera dwa istotne elementy: światło i głos. Jezus wszedł
z uczniami – Piotrem, Jakubem i Janem – na wysoką górę i „tam się przemienił wobec nich” (Mk 9,2), a Jego oblicze i odzienie stały się lśniąco białe. Następnie obłok okrył górę,
a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” (Mk 9,7). Światło i głos: światłość Boża, która jaśnieje na obliczu Jezusa i głos Ojca niebieskiego, który daje o Nim świadectwo i poleca, aby Go słuchać.

Tę tajemnicę Przemienienia Pańskiego należy widzieć w kontekście drogi, jaką przebywa Jezus. On zmierza ku wypełnieniu swojej misji, dobrze wiedząc, że aby dojść do zmartwychwstania, będzie musiał przejść przez cierpienie i śmierć na krzyżu. On mówił
o tym otwarcie do uczniów, którzy nie tylko nie rozumieli tego, ale wręcz odrzucili taką perspektywę, ponieważ nie myśleli po Bożemu, ale po ludzku (Mt 16,23). Dlatego Jezus bierze ze sobą trzech uczniów na górę i objawia im swoją boską chwałę, blask Prawdy
i Miłości. Jezus pragnie, aby to światło oświeciło ich serca, gdy będą przechodzili przez wielki mrok Jego męki i śmierci, gdy zgorszenie krzyża będzie dla nich nie do zniesienia. Bóg jest światłością i Jezus chce, aby Jego najbliżsi przyjaciele doświadczyli tego światła, które jest w Nim. Dzięki temu – po Przemienieniu – On będzie dalej w nich wewnętrznym światłem, zdolnym ich chronić przed ogarniającymi ciemnościami. Nawet w najciemniejszą noc Jezus jest światłem, które nigdy nie gaśnie. Św. Augustyn podsumowuje tę tajemnicę pięknym wyrażeniem, mówi: „Tym, czym jest dla oczu ciała słońce, które widzimy, tym jest [Chrystus] dla oczu serca” (Sermo 78, 2).

Intencje na Msz św. zbiorowe za zmarłych 20.III. - Solec, 22.III.2019 - Witowo

Intencje na Mszę św. 22.III.2019 g. 16.30 [Witowo]

(Witowo i Bronisław)

Za + Andrzeja Wojtysia – ;
+ Stefana Paluszkiewicza – ;
+ Joannę Klarę Surdyk – ;
+ Grzegorza Skowrońskiego – od rodz. Maćkowiaków;
+ Jana Pawełka – ;
+ Mariana Strzelczyka – od sąsiadów Urbaniaków, Mrozików, Nowaków i Pawlickich;
+ Elżbietę Wojtyś – ;
+ Ireneusza Matuszaka – od rodz. Mackowiaków;
+ Andrzeja Wiśniewskiego – ;
+ Genowefę Surdyk – ;
+ Hieronima Waszaka – ;
+ Jerzego Ignaszaka – od rodz. Barnardów ze Stęgoszy;
+ Danielę Kurczak – ;
+ Leokadię Cyran – od Jacka, Iwony, Arlety, Bonifacego z rodzinami i Henryka Marciniaka;
+ Władysława Bzowego – ;
+ Kazimierza i Emilię Wiatr oraz Tomasza Bylebył;
+ Barbarę Matuszak – od Mieczysława Surdyka z żoną oraz Piotra, Kingi, Bogumiła, i Patrycji z rodzinami

Eksterminacja polskiego duchowieństwa w KL Dachau – ks. Leon Stępniak 1913-2013

W piątek 15 marca o g. 17.00 w Zespole Szkół w Krzykosach odbędzie się spotkanie z panią dr Anną Jagodzińską, z Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Instytutu Pamięci Narodowej, na temat „Eksterminacja polskiego duchowieństwa w KL Dachau. Ksiądz Leon Stępniak (1913 – 2013), więzień Dachau i Mauthausen Gusen”.
Prywatnie pani Anna Jagodzińska jest bratanicąksiędza kanonika Leona Stępniaka, który urodził się w Czarnotkach, wychował w Bronisławiu, a swoją mszę prymicyjną odprawił 3 VI 1939 r, w kościele w Solcu. Był najdłużej żyjącym spośród księży, którym udało się przeżyć gehennę obozu koncentracyjnego w Dachau.
Organizatorzy serdecznie zapraszają wszystkich mieszkańców gminy na to spotkanie. Wasza obecność będzie wyrazem poczucia przynależności do społeczności lokalnej, do naszej „małej ojczyzny”, a także świadectwem ratowania fragmentów historii przed zapomnieniem dla szeroko pojętego dziedzictwa.

WSKAZANIA PASTERSKIE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW POKUTNYCH NA WIELKI POST 2019

ARCYBISKUP METROPOLITA POZNAŃSKI

WSKAZANIA PASTERSKIE
DOTYCZĄCE PRZEPISÓW POKUTNYCH
W ZWIĄZKU Z WIELKIM POSTEM 2019

„Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy” (Dz 3,19-21). Wszyscy wierni, każdy na swój sposób, na podstawie prawa Bożego zobowiązani są czynić pokutę. Żeby jednak – przez wspólne zachowanie pokuty – złączyli się między sobą, zostają nakazane dni pokuty, podczas których wierni powinni przeznaczać więcej czasu na modlitwę, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać post i wstrzemięźliwość (por. kan. 1249 KPK). Dniami pokuty w Kościele powszechnym są poszczególne piątki całego roku i czas Wielkiego Postu (por. kan. 1250 KPK).
Mając na uwadze powyższe normy, polecam, aby w Archidiecezji Poznańskiej przestrzegano następujących zasad:

I PRZEPISY POSTNE
A. Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły

1. Wierni, którzy ukończyli 14. rok życia, są zobowiązani do zachowania w ciągu całego życia wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w następujące dni:
a) we wszystkie piątki całego roku,
b) w Środę Popielcową.

Równocześnie – ze względu na tradycję tego dnia w Polsce – zachęcam wiernych do zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w Wigilię Bożego Narodzenia.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych nie obowiązuje, jeżeli zgodnie z przepisami liturgicznymi, w piątek przypada uroczystość.

2. Wierni, którzy ukończyli 18. rok życia, aż do rozpoczęcia 60. roku życia, oprócz wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych są zobowiązani do zachowania postu ścisłego w następujące dni:
a) w Środę Popielcową,
b) w Wielki Piątek.

Post ścisły pozwala na jednorazowy posiłek do syta oraz na dwa skromne posiłki w ciągu dnia.

ŻYCZENIA ARCYBISKUPA METROPOLITY POZNAŃSKIEGO NA BOŻE NARODZENIE 2018 ROKU

Umiłowani Archidiecezjanie!

Boże Narodzenie, które w tych dniach z radością przeżywamy, to wielkie święto wiary. Wiara bowiem pozwala nam zatrzymać się w codziennym biegu naszych wielkich i małych spraw, by w małym Dziecku, spoczywającym w betlejemskim żłobie, dostrzec niezmierzonego i niepojętego Boga, który z miłości do nas zechciał wśród nas zamieszkać.
To również święto prawdziwej nadziei. Każdego przecież dnia przychodzi nam zmagać się z problemami, które niejednokrotnie znacznie przekraczają nasze ograniczone możliwości. Jako chrześcijanie w naszej bezradności nie tracimy jednak ducha, gdyż uświadamiamy sobie, że niewielkie rączki małego Jezusa są w istocie potężnymi dłońmi wszechmocnego Boga, który potrafi rozwiązać wszystko, czego my nie potrafimy.
To wreszcie święto pełnej szczęścia miłości, które przypomina nam, że chociaż sami z siebie na to nie zasługujemy, to jednak jesteśmy, wszyscy bez wyjątku, niezmiernie przez Boga umiłowani. Promieniejąca ze stajenki Boża miłość udziela się w tym pięknych chwilach naszym rodzinom, gromadzi nas przy wspólnym stole, budzi pragnienie wzajemnego przebaczenia i sprawia, że wzajemnie obdarowujemy się dobrem.

Pielgrzymka autokarowa do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu

We wtorek 7 sierpnia odbędzie się wycieczka autokarowa do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. W drodze powrotnej odwiedzimy także zamek w Gołuchowie.
Wyjazd o g. 7.00. Koszt od osoby – 30,- zł. Chętni mogą zapisywać się w zakrystii.

Pielgrzymka dzieci I-Komunijnych do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu

W sobotę 16 czerwca odbędzie się pielgrzymka dzieci I-szo Komunijnych do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu.
Wyjazd według następującego porządku:
Sulęcin g. 7.00, Solec g. 7.10, Krzykosy g. 7.15, Witowo g. 7.20.
Powrót ok. g. 13.30

Światowy Dzień Modlitw o Powołania 2018 r.

Światowy Dzień Modlitw o Powołania 2018 r.

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO

Słuchać, rozeznawać, żyć powołaniem Pana

Drodzy Bracia i Siostry!

W październiku odbędzie się XV Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów poświęcone młodzieży, a zwłaszcza relacjom między młodzieżą, wiarą i powołaniem. Przy tej okazji będziemy mogli zgłębić, w jaki sposób w centrum naszego życia mieści się powołanie do radości, które kieruje do nas Bóg i w jaki sposób jest to „plan Boga wobec mężczyzn i kobiet każdego czasu” (Synod Biskupów, XV Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne, Młodzież, wiara i rozeznawanie powołania, Wprowadzenie).

Chodzi o dobrą nowinę, którą zdecydowanie głosi nam na nowo 55. Światowy Dzień Modlitw o Powołania: nie jesteśmy zanurzeni w przypadkowości, ani pociągani serią chaotycznych wydarzeń, ale przeciwnie, nasze życie i nasza obecność w świecie jest owocem Bożego powołania!

Także w tych naszych niespokojnych czasach tajemnica Wcielenia przypomina nam, że Bóg zawsze wychodzi nam naprzeciw i jest Bogiem-z-nami, przechodząc niekiedy zakurzonymi drogami naszego życia i rozumiejąc naszą tęsknotę za miłością i szczęściem, wzywa nas do radości. W różnorodności i specyfice każdego powołania, osobistego i kościelnego, chodzi o słuchanie, rozpoznawanie i życie tym Słowem, które wzywa nas z wysoka i, pozwalając, by owocowały nasze talenty, czyni nas także narzędziami zbawienia w świecie i ukierunkowuje nas ku pełni szczęścia.

Te trzy aspekty – słuchanie, rozeznanie i życie – stanowią także kontekst początku misji Jezusa, który po dniach modlitwy i zmagania na pustyni odwiedza także swoją synagogę w Nazarecie, i tutaj wsłuchuje się w Słowo, rozpoznaje treść misji powierzonej mu przez Ojca i ogłasza, że ​​przyszedł, aby wypełnić ją „dzisiaj” (por. Łk 4, 16-21).

Biblia

Biblia, Pismo Święte (z greckiego βιβλίον, biblion – zwój papirusu, księga, l.m. βιβλία, biblia – księgi) – zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie w językach hebrajskim, aramejskim i w greckim (w formie koinè (gr. κοινὴ), uznawanych przez żydów i chrześcijan za natchnione przez Boga. Biblia i poszczególne jej części posiadają odmienne znaczenie religijne dla różnych wyznań. Na chrześcijańską Biblię składają się Stary Testament i Nowy Testament. Biblia hebrajska – Tanach – obejmuje księgi Starego Testamentu. Poszczególne odłamy i tradycje chrześcijańskie mają nieco inny kanon ksiąg świętych.

Kanon

Do IV wieku n.e. nie było powszechnie przyjmowanego kanonu Biblii. Lokalne kościoły, jak i poszczególne regiony, miały do niego własne podejście. Na Wschodzie odrzucano Apokalipsę, na Zachodzie – List do Hebrajczyków, a do pism kanonicznych zaliczano np. List Barnaby[1]. Kościół Syryjski początkowo uznawał 22 księgi. W innych wspólnotach czytano Diatessaron, Pasterz Hermasa, Apokalipsę Piotra i inne pisma uznawane przez innych za apokryficzne. Jedne z pierwszych wzmianek o przyjętym w starożytnym Kościele zestawie ksiąg kanonicznych pojawiają się w zachowanych pismach autorów chrześcijańskich IV wieku, m.in. św. Atanazego, św. Augustyna, św. Hieronima, św. Rufina. W tym też okresie podejmowano próby sformalizowania tradycyjnego wykazu, m.in. na lokalnych synodach w Hipponie w 393 roku i w Kartaginie w 397 roku. Kanon przyjął swoją ostateczną formę w Kościele rzymskokatolickim na Soborze Trydenckim 8 kwietnia 1546 roku[2]. Kościół Wschodni uznał postanowienia synodów z Hippony i Kartaginy za wiążące na synodzie trullańskim. W późniejszym czasie przyjął inny, obszerniejszy zestaw, który zmieniano na przestrzeni wieków. Kościoły prawosławne zadecydowały o zawartości swojej Biblii w 1672 r. na synodzie w Jerozolimie. Włączyły one do niej większość ksiąg „deuterokanonicznych”.

Księgi starotestamentalne, które nie wchodzą w skład kanonu hebrajskiego, a zaliczają się do katolickiego, katolicy i prawosławni nazywają księgami deuterokanonicznymi. Przez judaistów i protestantów są uważane za apokryfy.

LIST PASTERSKI ARCYBISKUPA POZNAŃSKIEGO NA WIELKI POST 2018

LIST PASTERSKI
ARCYBISKUPA POZNAŃSKIEGO
NA WIELKI POST ROKU PAŃSKIEGO 2018
(Nawracajcie się!)

Umiłowani w Chrystusie, Bracia i Siostry!

Dzisiaj, w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, słyszymy słowa Chrystusa: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1,15). Te słowa są pierwszą zapisaną w Ewangelii Markowej wypowiedzią Jezusa, rodzajem uwertury do Jego publicznej działalności. Są zapowiedzią głównej przyczyny głoszenia przez niego Dobrej Nowiny.
Powyższe słowa wzywają nas do zdecydowanego porzucenia grzechów i dostosowania naszego życia do sposobu życia Pana Jezusa. Do każdego i każdej z nas; do wielkich i małych, do bogatych i biednych, wykształconych i niewykształconych, do dzieci, młodzieży, ludzi w sile wieku i starców kieruje słowa: nawróć się!

1. NASZE WIELKOPOSTNE NAWRÓCENIE

Nawrócenie to zaprzestanie czynienia zła i zaprawianie się w dobrym. To pójście za Jezusem w taki sposób, aby Jego Ewangelia stała się konkretnym przewodnikiem naszego życia. To zaniechanie myślenia, że to my jesteśmy wyłącznymi budowniczymi własnego życia. To uznanie, że jesteśmy stworzeniami, że zależymy od Boga, od Jego miłości i jedynie „tracąc” własne życie w Nim, możemy je zyskać. Dzisiaj nie można już być chrześcijaninem w następstwie prostego faktu, że żyjemy w społeczeństwie o korzeniach chrześcijańskich. Także ten, kto rodzi się w rodzinie chrześcijańskiej i jest religijnie wychowany musi każdego dnia ponawiać decyzję bycia chrześcijaninem; dawać pierwsze miejsce Bogu.