Msza św. zbior.: Solec - środa 12.V. g.18.00; Witowo - czwartek 13.V. g.16.30

Zmarli w roku 2020 – 2021

Intencje na Mszę św. w środę 12.V.2021 g. 18.00 – Solec
(Baba, Bronisław, Krzykosy, Młodzikowo, Młodzikowice, Przymiarki, Solec, Sulęcin)

Za + Reginę, Mariana, Jana Zaber i Stanisława Mizerę;
+ Pawła Piątka – od Floriana Chwiołki z rodz.;
+ Franciszka Przybyła – od rodz. Jerzego Ruszczyńskiego, Urszuli Jędrzejczak, Stanisława i Pawła Matuszaków;
+ Andrzeja Kowalskiego - od rodz. Borowczyków;
+ Annę Michalską – od chrzestnego z żoną i rodziną;
+ Elżbietę Wielińską – od syna Jacka z żoną;
+ Teresę Grewling – od Zdzisława i Piotra Chwiłkowskich z rodzinami;
+ Teofila Grewlinga – od Rady Sołeckiej z Sulęcina;
+ Pelagię Biniarz – ;
+ Tadeusza Mandziaka – od rodz. Będzieszaków, Sztujów i Szłapków z Kąkolewa;
+ Mieczysława Waszaka – od rodz. Płonków;
+ Czesławę Rybarczyk – od kuzyna Zenona z rodz.;
+ Sylwestra Zbierskiego – od Ireny Powałowskiej z córkami i ich rodzinami;
+ Tadeusza Miśkiewicza – od Tadeusza Ciesielskiego z dziećmi;
+ Walentynę Wiatr – od kuzynostwa: Eleonory Muszyńskiej i Czesława Wencel z rodzinami;
+ Jolentę Roźmiarek – od syna Bartłomieja z rodz.;
+ Mariana Kominka – od chrześniaczki Mirosławy z narzeczonym Krzysztofem;
+ Stefanię Jaszczak – od wnuka Leszka z rodz.;
+ Janinę Fiedler – od chrześniaczki Marii oraz Anny, Florka i Marka z rodzinami.;
+ Marię, Grzegorza Kowalskich i Dariusza Jarzyniaka


Intencje na Mszę św. w czwartek 13.V.2021 g. 16.30 – Witowo
(Witowo, Wiktorowo i Bronisław)

Za + Franciszka Przybyła – od rodz. Mendyków i Urbańskich
+ Czesława Surdyka – od Magdy z rodziną;
+ Adama Waszaka – ;
+ Józefa Nowaczyka – ;
+ Małgorzatę Mrozik – ;
+ Krystynę Marchwiak – ;
+ Czesława Waszaka – ;

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - Boże Ciało - 11.VI.2020

Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu Kościół obchodzi w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna swoją mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobną uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (zwaną potocznie Bożym Ciałem), aby za ten dar niezwykły Chrystusowi w odpowiednio uroczysty sposób podziękować.
Inicjatorką ustanowienia tego święta była św. Julianna z Cornillon (1192-1258). Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii. Pan Jezus wyznaczył sobie nawet dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. Biskup Liege, Robert, po naradzie ze swoją kapitułą i po pilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.
Jednak w tym samym roku biskup Robert zmarł. Wyższe duchowieństwo miasta za namową teologów uznało krok zmarłego ordynariusza za przedwczesny, a wprowadzenie święta pod taką nazwą za wysoce niewłaściwe. Co więcej, omalże nie oskarżono św. Julianny o herezję. Karnie została przeniesiona z klasztoru w Mont Cornillon na prowincję (1247). Po interwencji archidiakona katedry w Liege, Jakuba, kardynał Hugo zlecił ponowne zbadanie sprawy i zatwierdził święto. W roku 1251 po raz drugi archidiakon Jakub poprowadził ulicami Liege procesję eucharystyczną. Pan Jezus hojnie wynagrodził za to gorliwego kapłana. Ten syn szewca z Troyes (Szampania) został wkrótce biskupem w Verdun, patriarchą Jerozolimy i ostatecznie papieżem (1261-1264). Panował jako Urban IV. On to w roku 1264 wprowadził w Rzymie uroczystość Bożego Ciała.

Uroczystość Najświętszej Trójcy

Światłość, chwała i łaska w Trójcy i od Trójcy

Z listów św. Atanazego, biskupa

List 1 do Serapiona, 28-30

Pożyteczne jest poznawanie starożytnej tradycji, nauki i wiary Kościoła, którą Pan przekazał, Apostołowie głosili, Ojcowie zachowali. Na niej zbudowany jest Kościół, a jeśli ktoś oddala się od Kościoła, nie jest już ani też nie może nazywać się chrześcijaninem.
Otóż wierzymy, iż wyznawana w Ojcu, Synu i Duchu Świętym Trójca jest święta i doskonała. Nie ma w Niej nic obcego ani też pochodzącego z zewnątrz. Nie składa się ze Stwórcy i stworzenia, ale cała jest stwarzającą i podtrzymującą mocą. W swojej naturze tożsama i niepodzielna, jedna w mocy i jedna w działaniu. Ojciec bowiem dokonuje wszystkiego przez Słowo w Duchu Świętym, i w ten sposób zostaje zachowana jedność Trójcy. Toteż w Kościele głosi się jednego Boga, który jest "ponad wszystkim, przez wszystko i we wszystkim". Jest "ponad wszystkim" jako Ojciec, jako początek i źródło; "przez wszystko", to jest przez Słowo, i "we wszystkim", w Duchu Świętym.
Kiedy święty Paweł pisze do Koryntian o darach duchowych, wszystkie odnosi do Boga Ojca jako do źródła: "Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne są posługiwania, lecz ten sam Pan; różne są działania, lecz jeden Bóg, który dokonuje wszystkiego we wszystkich".

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, wypełniając tym samym swoją obietnicę: "Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie" (J 15, 26). W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół, ożywiony Duchem Świętym, rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu wszystkim narodom.

Zielone Świątki, bo tak brzmi popularna nazwa dzisiejszej uroczystości, to jedno z najstarszych świąt Kościoła, obchodzone już w czasach apostolskich. Dzień ten posiadał wtedy praktycznie tę samą rangę, co uroczystość Paschy. W pierwszych wiekach w wigilię tego święta udzielano chrztu katechumenom. W średniowieczu istniał zwyczaj rzucania z sufitu kościoła, w trakcie odprawiania Mszy świętej, róż i innych kwiatów symbolizujących dary Ducha Świętego. W bazylikach i katedrach w czasie uroczystości wypuszczano z klatek gołębie: symbol Ducha Świętego.

Kościół przypomina, że Pięćdziesiątnica jest wypełnieniem i zakończeniem Świąt Paschalnych. Duch Święty - Nowe Życie w Chrystusie - był celem całej działalności Chrystusa. Zgodnie z obietnicą, po wywyższeniu Chrystusa na drzewie krzyża, gdy dostęp do Ojca został otwarty, a dziecięctwo Boże stało się rzeczywistością, posłany zostaje Duch Ojca i Syna, by prowadził dalej dzieło Jezusa.

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Po swym zmartwychwstaniu Chrystus ukazywał się uczniom, zaś czterdziestego dnia na ich oczach wzniósł się do nieba z Góry Oliwnej. Określenie "Wniebowstąpienie Pańskie" pochodzi z opisu, przekazanego przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich (Dz 1, 9-11). Ewangeliści piszą o tym fakcie niewiele. Mateusz w ogóle nie mówi o wniebowstąpieniu, Marek wspomina lakonicznie: "Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba" (Mk 16, 19). Jan wzmiankuje w formie przepowiedni. Miejscem wniebowstąpienia Jezusa była Góra Oliwna. Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła początek także Jego chwała. Jezus polecił Apostołom, aby nie odchodzili z Jerozolimy, lecz by oczekiwali spełnienia obietnicy zesłania Ducha Świętego (por. Dz 1, 4-5). Po powrocie do Jerozolimy Apostołowie "trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego" (Dz 1, 14).
Pan Jezus tajemnicą swojego Wniebowstąpienia żył na długo przed jej dokonaniem się. Przy Ostatniej Wieczerzy wprost zapowiada swoje odejście do niebieskiego Ojca. Motywuje nawet konieczność swego odejścia:

Jezus, widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował... wiedząc, że... od Boga wyszedł i do Boga idzie (J 13, 1. 3)

W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem (J 14, 2-3)

Znacie drogę dokąd Ja idę... Jeszcze chwila, a świat nie będzie Mnie oglądał... Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przychodzę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca (J 14, 19. 28)

Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: "Dokąd idziesz?". Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście, bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was... A jeżeli odejdę, poślę Go do was... Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca (J 16, 5-7. 28)

Modlitwa poświęcenia pokarmów na Wielkanoc

Prośmy Chrystusa Pana, zawsze obecnego wśród tych, którzy Go miłują, aby pobłogosławił te pokarmy na stół wielkanocny.

Panie Jezu Chryste, Ty w dzień przed męką i śmiercią kazałeś uczniom przygotować paschalną wieczerzę, w dzień Zmartwychwstania przyjąłeś zaproszenie dwóch uczniów i zasiadłeś z nimi do stołu, a późnym wieczorem przyszedłeś do Apostołów, aby spożyć wraz z nimi posiłek; prosimy Cię, daj nam z wiarą przeżywać Twoją obecność między nami podczas świątecznego posiłku, w dzień Twojego zwycięstwa, abyśmy, mogli się radować z udziału w Twoim życiu i zmartwychwstaniu.

Chlebie żywy który zstąpiłeś z nieba i w Komunii św. dajesz życie światu, pobłogosław ten chleb i wszelkie świąteczne pieczywo na pamiątkę chleba, którym nakarmiłeś lud słuchający Ciebie wytrwale na pustkowiu, i który po swym zmartwychwstaniu przygotowałeś nad jeziorem dla swoich uczniów.

Baranku Boży, który zwyciężyłeś zło i obmyłeś świat z grzechów, pobłogosław to mięso, wędliny i wszelkie pokarmy, które będziemy jedli na pamiątkę Baranka paschalnego i świątecznych potraw, które Ty spożyłeś z Apostołami na Ostatniej Wieczerzy

Pobłogosław także naszą sól, aby chroniła nas od zepsucia.

Chryste, życie i zmartwychwstanie nasze, pobłogosław te jajka, znak nowego życia, abyśmy dzieląc się nimi w gronie rodziny, bliskich i gości, mogli się także dzielić wzajemnie radością z tego, że jesteś z nami. Daj nam wszystkim dojść do wiecznej uczty Twojej, tam, gdzie Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. W. Amen.
[Następuje poświęcenie pokarmów wodą święconą.]

Modlitwa przed jedzeniem
Bądź pochwalony, Panie Boże nasz, za te dary, które z Twej dobroci spożywać mamy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Modlitwa po jedzeniu
Za ten posiłek i wszystkie dary Twojej dobroci chwalimy Ciebie, Panie Boże. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Triduum Paschalne

Triduum Paschalne, to trzy dni, podczas których Pan Jezus Odkupił nas z grzechów i dał nam Zbawienie.

Czytając opis Męki Pańskiej w Ewangelii należy pamiętać, że wówczas początek nowego dnia (nowej doby - 24 godz.) liczono od wieczora dnia poprzedniego, dlatego trzy dni Triduum należy liczyć następująco: 1. czwartek/piątek, 2. piątek/sobota, 3. sobota/niedziela.
Godziny nocy i dnia liczono też osobno: od wieczora do rana 12 godz. nocy i od rana do wieczora 12 godz. dnia.

Poszczególne dni Triduum Paschalnego upamiętniają:

Dzień Pierwszy - Miłość doskonałą Jezusa i ustanowienie Ofiary
Eucharystycznej, która jest pamiątką Jego Męki i Zmartwychwstania;

Dzień Drugi - Odkupienie - śmierć Jezusa na krzyżu, jako zadość-uczynienie za nasze grzechy, spoczynek w Grobie i zstąpienie
do Otchłani/Piekieł, by uwolnić dusze zmarłych z niewoli diabła;

Dzień Trzeci - Wielka Noc i Poranek: Zmartwychwstanie - zwycięstwo nad grzechem i śmiercią - Zbawienie.

Liturgia Triduum Paschalnego
Liturgia - Służba Boża, to obrzędy religijne podczas których, czytając fragmenty Pisma św. i naśladując czyny Jezusa, wspominamy wydarzenia naszego Odkupienia i Zbawienia.

DEKRET w sprawie duszpasterstwa w stanie epidemii

DEKRET
w sprawie duszpasterstwa w stanie epidemii

W związku z trwającym stanem epidemii i najnowszymi zarządzeniami organów państwowych oraz w nawiązaniu do Dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 19 marca br. i Wskazań Prezydium Konferencji Episkopatu Polski z dnia 21 marca br., zarządzam dla całej Archidiecezji Poznańskiej, co następuje:

Sprawowanie sakramentów
1. Od dnia 25 marca w każdej Mszy Świętej lub w innych celebracjach może uczestniczyć maksymalnie do 5 osób, nie licząc osób sprawujących posługę (por. www.gov.pl). Zatem oprócz kapłanów i kilku niezbędnych usługujących, mają to być w pierwszej kolejności osoby zamawiające intencję mszalną. Należy liczyć wchodzących, a na drzwiach kościołów trzeba wywiesić stosowną informację, przekazując ją wiernym także drogą internetową. Na liturgię wierni winni wchodzić jedynie przez drzwi zakrystii lub inne boczne wejście. Poza liturgią kościoły winny pozostawać w ciągu dnia otwarte.
2. Jeśli przewidziano Mszę św. koncelebrowaną, to w celu umożliwienia uczestnictwa w niej przedstawicielom rodzin zamawiających każdą z intencji należy rozważyć odprawienie osobnych celebracji. Praktyka ta nie jest możliwa w dniach Triduum Paschalnego.
3. W domach zakonnych w celebracjach uczestniczyć mogą jedynie mieszkańcy domu, bez udziału osób postronnych.
4. Ograniczenie liczby uczestników zgromadzenia do 5 osób obowiązuje również podczas liturgii pogrzebowej. W liczbie tej nie mieści się celebrans, ministrant czy pracownicy firmy pogrzebowej.

Pandemia grypy w latach 1918–1919

Pandemia grypy w latach 1918–1919 (hiszpanka) – pandemia wywołana przez wyjątkowo groźną odmianę podtypu H1N1 wirusa A grypy, do której doszło w latach 1918–1919, znana pod potoczną nazwą „hiszpanka”.

Historia

Pandemia przetoczyła się w okresie 12 miesięcy w latach 1918–1919, w trzech osobnych falach, przez Europę, Azję, Afrykę i Amerykę Północną.
Pierwsza fala nadeszła wiosną 1918, była wysoce zakaźna, ale łagodna w przebiegu i nie wzbudziła zaniepokojenia. Pierwszy przypadek został odnotowany w hrabstwie Haskell w stanie Kansas w USA w styczniu 1918 roku. Niewielka liczba mieszkańców hrabstwa Haskell została wcielona do wojska w Fort Riley w Kansas, gdzie 4 marca 1918 kucharz Albert Gitchell zgłosił się do lekarza z temperaturą 39,5 °C. Wkrótce dołączyli do niego kapral Lee Drake i sierżant Adolph Hurby. W ciągu dwóch dni u 522 mężczyzn w obozie zaobserwowano objawy infekcji.
Druga fala, od sierpnia 1918, odznaczała się niezwykle wysoką śmiertelnością. Wystąpiła jednocześnie w trzech rejonach: w Breście we Francji, w Bostonie w USA i we Freetown w Sierra Leone w Afryce. Największe ogniska grypy występowały na froncie i w obozach, skąd choroba z łatwością przenosiła się na ludność cywilną. Nawet przy najlepszej opiece medycznej 1/3 chorych umierała. Do Europy grypę sprowadzili amerykańscy żołnierze. Jako że ich transporty docierały główne do portów we Francji, kraj ten stał się wylęgarnią zarazy. Pandemia grypy była także przyczyną licznych śmierci jeńców podczas wojny polsko-bolszewickiej i po niej.
Trzecia fala pandemii miała miejsce między końcem 1918 a marcem 1919 i nierównomiernie, lecz z podobnym nasileniem rozwijała się w Stanach Zjednoczonych oraz w niektórych częściach Europy.

INFORMACJE - w sprawie transmisji Mszy Świętych

INFORMACJE
w sprawie transmisji Mszy Świętych

Niedziela, 15 marca 2020 r.
7:00 – TVP 1
9:00 – Polskie Radio, Program Pierwszy
9:30 – Telewizja TRWAM
10.00 – Radio EMAUS
11.00 – TVP 1
13:00 – TVP POLONIA
19.00 – Polskie Radio, Program Pierwszy

W dni powszednie:
Poniedziałek, 16 marca 2020 r. – niedziela, 22 marca 2020 r.
7:00 – z Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach – TVP1

Poniedziałek, 16 marca 2020 r. – piątek, 20 marca 2020 r.
20:00 – z Jasnej Góry w intencji ustania epidemii, TVP3 pasmo ogólnopolskie oraz na kanale YouToube dostępnym na stronach internetowych: www.jasnagóra.pl i www. episkopat.pl.

Ponadto, transmisje Mszy Świętych będą dostępne za pośrednictwem innych telewizji, stacji radiowych oraz w internecie.

Warszawa, 13 marca 2020 r.